Paqja
Paqja është koncepti i mirëqenies harmonike dhe lirisë nga agresioni armiqësor. Në kuptimin social, paqja zakonisht përdoret për të nënkuptuar mungesën e konfliktit (si lufta) dhe lirinë nga frika e dhunës ndërmjet individëve ose grupeve heterogjene (relativisht të huaja ose të dallueshme).
Gjatë gjithë historisë disa udhëheqës më të jashtëzakonshëm dhe dashamirës kanë përdorur bisedimet e paqes për të vendosur një lloj të caktuar të përmbajtjes së sjelljes që ka rezultuar në krijimin e paqes rajonale ose rritjes ekonomike nëpërmjet formave të ndryshme të marrëveshjeve ose traktateve të paqes. Ky kufizim i sjelljes shpesh ka rezultuar në de-përshkallëzimin e konflikteve retorike dhe fizike, ndërveprimit më të madh ekonomik dhe rrjedhimisht prosperitetit substancial. Shmangia e armiqësisë së dhunshme të luftës mund të jetë rezultat i dëgjimit dhe komunikimit aktiv të mendimit që mundëson një mirëkuptim më të mirë të ndërsjelltë dhe për këtë arsye kompromis. Udhëheqësit shpesh përfitojnë jashtëzakonisht nga prestigji i bisedimeve të paqes dhe traktateve që mund të rezultojnë në popullaritet të konsiderueshëm. Nga kjo mund te kuptojme fare qarte se mesa duket njerezit nuk jane te afte te vendosin paqe.
“Paqja psikologjike” (si p.sh. një mendim dhe emocion paqësor) është ndoshta më pak i definuar, por shpesh një pararendës i domosdoshëm për të vendosur “paqen e sjelljes”. Sjellja paqësore nganjëherë rezulton nga një “prirje e qetë paqësore”. Disa kanë shprehur besimin se paqja mund të iniciohet me një cilësi të caktuar të qetësisë së brendshme që nuk varet nga pasiguritë e jetës së përditshme për ekzistencën e saj. Përvetësimi i një “natyre të qetë paqësore” për veten dhe të tjerët mund të kontribuojë në zgjidhjen e interesave konkurruese ndryshe në dukje të papajtueshme.